دوشم بشمع روي چو ماهت نياز بود

شاعر : خواجوي کرماني

جانم چو شمع از آتش دل در گداز بود		دوشم بشمع روي چو ماهت نياز بود
چشمم ز شام تا بگه صبح باز بود		در انتظارصيد تذرو وصال تو
از بهرآنکه قصه آن شب دراز بود		از من مپرس حال شب دير پاي هجر
ليکن نياز من همه عين نماز بود		من در نياز بودم و اصحاب در نماز
زيرا که چاره‌ي دل من سوز و ساز بود		مي‌ساختم چو بربط و مي‌سوختم چو عود
مشنو که عشق ليلي و مجنون مجاز بود		در اصل چون تعلق جاني حقيقتست
جم را گمان مبر که به خاتم نياز بود		ترک مراد چون ز کمال محبتست
جان اويس بلبل بستان راز بود		پيوسته با خيال حبيب حرم نشين
محمود را وراي وصال اياز بود		خواجو کدام سلطنت از ملک هر دو کون

#اشعارخواجوی کرمانی #شعروادب #دیوان اشعار #خواجوی کرمانی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران